بهائیان در دوران حکومت پهلوی، از نفوذ بالایی در این رژیم برخوردار بوده‌اند. اما حال که رژیم پهلوی را به طور کامل شکست خورده و منفور میان ایرانیان می‌یابند، به انکار تمامی روابط خود با آن می‌پردازد. اما حقیقت آنست که نقش بهائیت، حتی در شکل‌گیری حکومت پهلوی، بسیار چشم‌گیر است.
از این‌رو گروهی، معرّف رضاخان به اردشیر دیپورتر (عامل انگلیسی‌ها در ایرن) را عین‌الممالک هویدا می‌دانند.(ماهنامه‌ی زمانه، ص 39) به این ترتیب با روی کار آمدن رضاخان، حضور بهائیان در اداره‌ی کشور سرعت یافت. همچنین از بهائی‌های معروف در این دوره می‌توان به صنیعی، آجودانِ شخصی ولیعهد (محمدرضا پهلوی) اشاره کرد.
رضاخان همچنین در آغاز برای شکستن هنجارهای اجتماعی و عادی‌سازی برخی اصول ضددین (نظیر کشف حجاب)، از بهائیت بهترین استفاده را برده است. لذاست که فردوست، نفوذ بهائیان در حکومت رضاشاه را به خوش‌بینی وی، نسبت به بهائیان تعبیر می‌کند.(ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 1، ص 374)

منابع:

سیدرضا هاشمی، ردپای الحاد و وابستگی در تبار هویدا، ماهنامه‌ی زمانه، شماره‌ی 61، مهر 1386، ص 39.
فردوست، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، بی‌جا: اطلاعات، 1370، ج 1، ص 374.
همچنین بنگرید به کتاب: جستارهایی از تاریخ بهائی‌گری در ایران، اَثر: عبدالله شهبازی.